Bugun butun gun evde ders calistim, bi de herseyin ustune evi su basti... yarinda cok onemli bir sinavim var ve hala calismam gereken bir o kadar cok sey... derken aklimin kosesinde hep blogum vardi bugun. yeni acmamin getirdigi bir heves midir bilinmez, ama ders calismaliyim diye hep tuttum kendimi. Taa ki Dilos un yorumuna kadar...
Insanlari monologumla yeni yeni tanistiriyorum. Dilos New York a gitmisti ondan ona blogumdan bahsedememistim. Bugun bakti bloguma ve hemen facebook a sunu post etti. hadi hadi bunu da koyup plagiarism yapsana diye. bende okuyunca dayanamadim hemen bugunki postumu yazmaya basladim.
Insanlari monologumla yeni yeni tanistiriyorum. Dilos New York a gitmisti ondan ona blogumdan bahsedememistim. Bugun bakti bloguma ve hemen facebook a sunu post etti. hadi hadi bunu da koyup plagiarism yapsana diye. bende okuyunca dayanamadim hemen bugunki postumu yazmaya basladim.
Buyrun Dilostan monologue a bir katki...
Daha onceden de bahsettigim sarkilarda yasamak ve muzigin gucunden bahsediyor. Sahane bir quote...
Derken bunu ilk okudugumda hemen aklima Mando Diao'nun Dance with Somebody sarkisi geldi... Uzun, yorucu, sikici ve cirkin bi gunun ardindan ilac gibiydi bu sarkiyi dinlemek... Sozlerinde de muzigin gucunu anlatan sarki... Bu sarkiyi gecen yaz yine Dilosla beraber Miami'ye giderken dinlerdik.. En guzel gunler, o gunlerdi iste...
O gunlerin anisina, dance with somebody...
http://www.youtube.com/watch?v=qkyRHRIvoGo
No comments:
Post a Comment