Autumn's monologue

Bu sarki cok benim icin cok ozel bir sarkidir. Genclik yillarimda eski bir arkadasim dinletmisti. sarkinin kirilganligi, acisi cok buyuk. yalniz degilmisim hissi veriyor, sanki ben ne hissedersem hissediyim, onun hissettigi daha aci oldugu icin benim uzulmemem gerekirmis gibi...

bir de bunun cevabi vardir ki o daha da cok dokunur icime... sadece sarkilarda yasadiklarini, sadece orda gercek olduklarini soyler.

sarkilarda yasamak...

muzik oyle buyuk bir guctur ki insanin hayallerini susler ve sekillendirir. benim hayatimda en cok yapmayi sevdigim sey muzik dinleyip dusunmektir. ben dusunurum, kendimce hayal kurarim bazi zamanlar. gercek olmicaklarini bile bile... yani eskiden hic dusunemezdim, kalamazdim kendimle basbasa 5 dakika. simdi amerika turkiye ucuslarinda tek yaptigim sey oldu.

ne dusunuyorum acaba, o zamanlarda. herseyi dusundugum oldu. eski sevgililerimi, potansiyel olabilicek sevgilierimi, kendimi, hayatimi, ailemi, yanlizligimi, arkadasliklarimi, gelecegimi, gecmisimi... herseyi...

hayallerimi o kadar genisletiyorum ki ve dusuncelerimi o kadar zorluyorum ki kendimi cok iyi tanimaya basladim. korkuyorum. insan ne kadar kendi kendine yalan soylebilir ki en nihayetinde? derken iste dusunuyorum hayati, sarkilardaki karakterler yerine koyuyorum kendimi, onlari anlamaya calisiyorum.

ve inanir misiniz, cok enteresandir, sarkilari farkli zamanlarda farkli sekilde yorumluyorum... hani insanlar kitaplari uzunca aradan sonra tekrar okuyup baska anlamlar cikarirlar ya, iste bende oyle sarkilari inceliyip inceliyip yeni yeni anlamlar cikariyorum. kendi dunyami hayallerimi o sarkilara gore duzenliyorum. sanmayin, delirdim. ben boyle kendimi kesfediyorum. sarkilarin analizleriyle kendime ayna tutuyorum. ve inanin, bazen cok korkuyorum...

autumn's monologue:

http://www.youtube.com/watch?v=zTAEYMF6rbM&feature=related

the fiction we live:

http://www.youtube.com/watch?v=4vKiuFXXw9o&feature=related